Όπως έδειξε ο Θεός

Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι για τίποτε, αφήνεσαι στον Θεό, και τα κάνει όλα ο Θεός. Και χαίρεσαι μετά το καθετί ως έργο του Θεού, ως δωρεά, ως χάρη του Θεού. Είναι, τρόπον τινά, σαν να λέει ο Θεός: «Όλα τα δικά μου και δικά σου». Και αυτό είναι το ωραίο. Όχι ότι σκέπτεσαι εσύ να κάνεις το άλφα -βέβαια, το θεωρείς καλό, γι’ αυτό το σκέπτεσαι, αλλά το σκέπτεσαι εσύ, το θέλεις εσύ- και αρχίζεις ύστερα να προσεύχεσαι να βοηθήσει ο Θεός να γίνει. Και βοηθάει ο Θεός να γίνει. Βαθύτερα όμως κινδυνεύει κανείς έτσι· κινδυνεύει, χωρίς να το καταλάβει, να επαρθεί, να υπερηφανευθεί, με την έννοια ότι ενεργεί σαν να έχει δούλο τον Θεό, και τον βοηθάει ο Θεός. Όταν αφήνεσαι στα χέρια του Θεού, ο Θεός κάθε ώρα και στιγμή κάνει αυτά που θέλει να κάνει -και εκδηλώνει ακριβώς έτσι την αγάπη του και τη στοργή του- εφόσον σε βρίσκει έτοιμο, πρόθυμο να γίνεις όργανό του. Αυτή πρέπει να είναι η ζωή ολονών μας. Όταν τα παίρνεις έτσι, θα δεις ότι, πράγματα που ούτε διανοήθηκες ποτέ ότι θα γίνουν, γίνονται. Και μάλιστα με τέτοιον τρόπο, σαν να κοιμήθηκε κανείς το βράδυ και ξύπνησε το πρωί και είδε να έχουν γίνει. Τα έκανε ο Θεός. Αυτό είναι που έχει σημασία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)