Όταν μελετούμε τον βίο και το συναξάρι του οσίου ασκητού Δανιήλ, βλέπουμε τον Θεό, ο Οποίος με παραφορά ερωτικής αγαθότητος κατέρχεται από τους βράχους των Κατουνακίων, για να μας συναντήσει και να μας εισαγάγει από του νυν στην χαρά της Βασιλείας Του. Και η συνάντηση αυτή γίνεται με τρόπο ησυχαστικό, δηλαδή γίνεται στον χώρο της καρδιάς, χωρίς θόρυβο, χωρίς φλυαρία, χωρίς βαττολογήματα, μέσα σε κλίμα εύγλωττης σιωπής. Στα ευλογημένα Κατουνάκια ο όσιος πατέρας μας Δανιήλ αγωνίσθηκε με την αδιάλειπτη προσευχή, την νήψη, τα δάκρυα, την άσκηση, την βαθειά ταπείνωση, την μνήμη θανάτου, την διάκριση, να γίνει φίλος και τέκνο του Θεού, να κατοικήσει στην οικία του Πατρός και να κληρονομήσει την Βασιλεία Του.
Ο όσιος Δανιήλ μας καλεί μέσα από την ανάγνωση των συγγραφών του να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του μέσα στις συνθήκες που ο καθένας μας ζει. Διότι η αναζήτηση του Θεού δεν γίνεται μόνο με την ανθρώπινη διάνοια, αποκομμένη από την υπόλοιπη ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά με τον όλο αδιαίρετο άνθρωπο, και κέντρο αυτής της προσπάθειας είναι η ανθρώπινη καρδιά.
(Από το Προλογικό της έκδοσης)