Σκέψεις, από τον αρχιμανδρίτη Ζαχαρία, για την εσχατολογική ζωή ως ανταύγειες της φωτογόνου και εμπνέουσας θεολογίας του μακαριστού Γέροντος στο σκότος και την ανία του προσκαίρου. (από το εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης)
Όποιος έχει γευθεί Πνεύμα Χριστού δεν μπορεί να αποφύγει τη συνάντηση με τον ωκεανό της ανθρώπινης δυστυχίας, εφόσον αποκτά το “φρόνημα” του Κυρίου και ακολουθεί το “υπόδειγμά” Του. Ο άγιος Σιλουανός προσευχόταν ατελείωτα “ευχή μεγάλη” και “μετά μεγάλων δακρύων” υπέρ όλου του κόσμου. Στην προσευχή αυτή λησμονούσε τον εαυτό του και ήθελε να πάσχει για τον λαό από ευσπλαγχνία, σε σημείο που ποθούσε να χύνει γι΄ αυτόν το αίμα του. Όπως έλεγε, “να προσεύχεσαι για τους ανθρώπους σημαίνει να χύνεις αίμα”. (σελ. 22)