Λόγοι και ομιλίες από το Ταμπώφ ( 1944 – 1946 )
“Δεκαπέντε χρόνια ήταν κλειστό το στόμα μου. Τώρα όμως μπορώ να ξαναμιλήσω και να κηρύξω το λόγο του Θεού. Δεχθείτε αυτούς τους λόγους παρηγορίας, φτωχοί και πονεμένοι αδελφοί μου. Είσαστε πονεμένοι, γιατί σας λείπει ο λόγος του Θεού. Οι εκκλησίες μας είναι γκρεμισμένες, σκεπασμένες με στάχτη, ερείπια. Όμως εσείς που βρίσκεστε σ΄ αυτό το χώρο, είσαστε ευτυχείς, γιατί έχετε έστω και ένα μικρό ναό που λειτουργεί. Είναι μισογκρεμισμένος και σκοτεινός. Αλλά στις καρδιές σας υπάρχει το φως του Χριστού. Χρειάζεται όλοι να προσπαθήσουμε να τον ξαναφτιάξουμε, να τον αγιογραφήσουμε, να τον ανακαινίσουμε. Και η πίστη μας θα λάμψει με νέα φλόγα …”
Αυτά έλεγε στο κήρυγμά του το 1943 ο άγιος Λουκάς στον κατεστραμμένο ναό της Αγίας Σκέπης στο Ταμπώφ. Από τότε δεν σταμάτησε να κηρύττει. Στα 38 χρόνια της ιερωσύνης του έκανε 1250 κηρύγματα, τα οποία θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχαν οι διώξεις και οι εξορίες. Απ΄ αυτά τα 750 καταγράφηκαν και αποτέλεσαν 12 δακτυλογραφημένους τόμους ( περίπου 4.500 σελίδες). Η Θεολογική Ακαδημία Μόσχας αποκάλεσε αυτή τη συλλογή κηρυγμάτων “εξαιρετικό φαινόμενο στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή και θεολογία” και εξέλεξε το συγγραφέα επίτιμο μέλος της Ακαδημίας. Ο αρχιεπίσκοπος του Κουιμπίσεβσκ Μανουήλ έγραφε ότι τα ‘κηρύγματά του τα διακρίνει η απλότητα, ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια και η πρωτοτυπία”. Ο πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Βέτελεβ, καθηγητής της Ομιλητικής, θεωρούσε τα κηρύγματά του “θησαυρούς ερμηνείας της Αγίας Γραφής. Το κάθε κήρυγμά του απέπνεε δύναμη και πνεύμα…”.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)