Ο ιαματικός λόγος του Παπαδιαμάντη
“Ποτὲ δὲν προσβάλλει και δὲν εκχυδαΐζει τους ήρωές του. Τους έχει όλους ακριβούς. Και περισσότερο τους δυσκολεμένους, τους πονεμένους, τους αδικημένους, τους μοναχικούς, όπως ήταν κι αυτός. Το έργο του αναφέρεται σ΄ όλους, είναι για όλους. Κι ο καθένας παίρνει αυτό που χρειάζεται… Ο Παπαδιαμάντης λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Διαβάζοντάς τον κάποιος γαληνεύει, ηρεμεί, συνέρχεται”. Οι παραμυθητικοί λόγοι του μακαριστού Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, είτε στο εκκλησάκι όπου λειτουργούσε στα Εξάρχεια είτε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας, είναι βάλσαμο ελπίδας και παρηγορίας. Λαδάκι που μαλακώνει τις καρδιές ανθρώπων αγχωμένων και ταλαιπωρημένων. Το εκατό σελίδων βιβλίο “Παπαδιαμαντικοί Λόγοι (Εκδόσεις ΚΥΠΡΗΣ), που περιλαμβάνει μιά εισήγηση σε συνέδριο, τρεις απομαγνητοφωνημένες ραδιοφωνικές εκπομπές και δύο ομιλίες του, μας μυεί στον ιαματικό λόγο του Παπαδιαμάντη. Λόγος προφορικός, γλυκύς και πράος, που μας μεταδίδει το άρωμα ανθρωπιάς που αποπνέει το έργο και η ζωή του ταπεινού Σκιαθίτη.
“Έζησε, όπως τα πετεινά του ουρανού… Έμεινε πουλάκι ξένο, ξενιτεμένο, ξένος στα ξένα, όπως λέει για κάποιον ήρωά του, και γι΄ αυτό ρίχνει μια καρπαζιά σ΄ όλους μας τους καταναλωτές, που κοιτάζουμε να καταναλώσουμε τα πάντα, για ν΄ αδειάσουμε περισσότερο και να μη μείνει τίποτε στην ψυχή μας και στη ζωή μας… Εκείνος διάλεξε τον Χριστό, την Εκκλησία, την ταπείνωση, την έντιμη και εκούσια πενία του”.
Διαβάζει και σχολιάζει αποσπάσματα διηγημάτων του (“Στο Χριστό στο Κάστρο”, “Γλυκοφιλούσα”, Ἡ Ντελησυφέρω”), μιλάει για την υπέροχη γλώσσα του, που φτάνει απ΄ τις αμμουδιές του Ομήρου μέχρι σήμερα, μνημονεύει τον Ελύτη, τον Βενέζη, που έχουν αναφερθεί στον Παπαδιαμάντη. “Στα έργα του κυριαρχεί η κοινότητα. Είναι εθνικός και συνάμα διεθνής συγγραφεύς … Μας συμφέρει να τον μνημονεύουμε. Να διαβάζουμε τα γραφτά του, να εμπνεόμεθα απ΄ αυτά, να τον μεταδίδουμε στους άλλους. Διότι άμα έχει κανείς μέσα του ζωή, ζωή μεταδίδει. Κι αν έχει θάνατο, θάνατο μεταδίδει. Κι ο κυρ Αλέξανδρος είναι ζωή”.
Ένα βιβλίο που αποπνέει παπαδιαμαντικά “θάλπος και γλυκύτητα άφατον”.
Γιώργος Βιδάλης
(Από το εσώφυλλο της έκδοσης)