Ο Γέρων Χατζη-Γιώργης ο Αθωνίτης (1809-1886)

Οι απόγονοι πάντοτε έχουν ιερό καθήκον να γράφουν τα θεία κατορθώματα των Αγίων Πατέρων της εποχής τους και τον φιλότιμο αγώνα που έκαναν, για να πλησιάσουν στον Θεό. Φυσικά, με το να γράφουμε για τους Αγίους μας, πάλι εμείς ωφελούμαστε, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο τους θυμόμαστε και προσπαθούμε να τους μιμηθούμε, και οι Άγιοι τότε συγκινούνται περισσότερο και μας βοηθούν, για να φθάσουμε και εμείς κοντά τους.

Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος και γύριζα μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας, όπως συνήθως όλοι οι αρχάριοι, για να βρω τα αρωματισμένα λουλούδια της Παναγίας (Αγίους Γεροντάδες) και να πάρω λίγη πνευματική γύρη, απ’ όλους θα άκουγα να μιλάνε με πολλή ευλάβεια και θαυμασμό για τον Χατζη-Γεώργη! Όλα αυτά που άκουγα τότε, με έκαναν να τον ευλαβούμαι πιο πολύ και να ενδιαφερθώ περισσότερο. Γι’ αυτό ήρθα σε επαφή με εγγονούς του (δηλαδή των υποτακτικών του υποτακτικούς), καθώς και με πατριώτες του Καππαδόκες, όπως με τον Πατέρα Στέφανο της Ι. Μονής Εσφιγμένου, τον Γερο-Βασίλειο τον Καρακαλληνό, τον Παπα-Σεραφείμ τον Αγιογράφο και άλλους κοντοχωριανούς του Γέροντα Χατζη-Γεώργη.