Ο ‘Αγιος Θεόδωρος ο Συκεώτης

“Ο βιογραφούμενος Άγιος είναι μια σπανία εις δύναμιν και χάριν προσωπικότης των πρώτων βυζαντινών χρόνων. Η εκ πορνείας γέννησίς του δεν ημπόδισε τον Θεόν να τον αναδείξει αρχιερέα τιμιώτατον και να τον πλουτίσει με παραδόξους θεοσημείας και θαυματουργίας.

Νήπιος, εγένετο ξένος τω κόσμω. Νεώτατος, έζησεν ως σπηλαιώτης δύο έτη. Περιώρισε τον εαυτόν του εις κλουβί σιδηρούν. Εδοκίμασε καρτερικώς “απογνωστικάς” ασθενείας. Έλαβεν από τον Θεόν και παράτασιν ζωής, προς χάριν των ολίγων μοναχών του. Βιαίως τον έκαναν Επίσκοπον.

Έλαβεν, ειδικώς, το χάρισμα κατά των δαιμόνων. Αντεμετώπισε κοινωνικά προβλήματα, επανώρθωσε αδικίας, έγινε πάντων πατήρ. Εις όλους και δι΄ όλα τα θέματα και δια κάθε χαρακτήρα έχει πολλά να μας είπει”.

(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)