Η έγγαμη ιεροσύνη, μέσα στο άχρονο μυστήριο του Σώματος της Εκκλησίας μας, αναδεικνύει συγχρόνως συζύγους και πατέρες στην οικογένειά τους, μα μαζί και ποιμένες, λειτουργούς και Πνευματικούς στην ενορία τους. Τέκνα και εγγόνια ιερωμένων καταθέτουν την εμπειρία τους κοντά στον ρασοφόρο πατέρα ή παππού τους. Μαρτυρίες πολύτιμες, γραμμένες ειδικά για αυτόν τον τόμο, συνοδεύονται κι από άλλα κείμενα, για άλλες περιπτώσεις αφοσιωμένης έγγαμης ιεροσύνης. Καθώς, βεβαίως, λείπουν ονόματα πολλά και γνωστά, συνεχίζει να συλλέγεται υλικό.
“Ο καλός παπάς μας”, έγραφε το αναγνωστικό της πρώτης τάξεως του Δημοτικού Σχολείου, που ήταν σε χρήση επί πολλά, περασμένα πια, χρόνια. Δίδασκε έτσι έναν τρυφερό σεβασμό προς την ενοριακή, τόσο προσιτή ιεροσύνη. Σε έναν κόσμο που αποιεροποιείται και εκκοσμικεύεται ολοένα και περισσότερο, ο έγγαμος ιερέας συνεχίζει, όσο πιο σθεναρά μπορεί, να αγωνίζεται εφ΄ ω ετάχθη.
(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)