Ποιοι είμαστε εμείς, που υποτίθεται ότι αγαπούμε τον Χριστό, θέλουμε να αγαπήσουμε τον Χριστό, αλλά μην τυχόν γίνει λόγος για μαρτύριο; Βέβαια, το ότι έχει κανείς μέσα του καημό -καθώς βλέπει να μη γίνεται, να μην έχει γίνει ακόμη στην ψυχή του αυτό που θέλει να γίνει -είναι και αυτό μια μαρτυρία ότι αγαπά, ότι ποθεί τον Χριστό. Αλλά βλέπετε τι πίστη έχει ο άγιος Ιγνάτιος! Όχι απλώς τι μέγεθος πίστεως, αλλά τι είδος πίστεως, τι ποιότητα πίστεως! Πιστεύει δηλαδή ότι δε θα γίνει του Χριστού, εάν δεν περάσει από το μαρτύριο.
Δεν θα δίσταζα να πω: τώρα, αυτή τη στιγμή να αγκαλιάσουμε, αδελφοί μου, ο καθένας μας το μαρτύριό μας. Λίγο πολύ ο καθένας μας γνωρίζουμε τι έχει επί του παρόντος οικονομήσει ο Χριστός για μας, από ποιο μαρτύριο πρέπει να περάσουμε, για να φθάσουμε στην αγάπη του, για να γίνουμε όντως δικοί του, να ενωθούμε μαζί του, αλλά εμείς έτσι ή αλλιώς το αποφεύγουμε, Θα τολμούσα να πω ότι ελαχιστότατοι χριστιανοί ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους, την όλη ψυχή τους και βλέπουν αυτό το οποίο ο Κύριος έχει προθέσει ενώπιόν τους ως μαρτύριο και το αποδέχονται, το αγκαλιάζουν και δεν θέλουν με τίποτε να ξεφύγουν από αυτό. Οι άλλοι ή δεν το βλέπουν ή τάχα ψάχνουν να βρουν άλλο τρόπο μαρτυρίου.
(Από το εξώφυλλο της έκδοσης)