Πάντοτε, ιδιαίτερα όμως σήμερα, η Εκκλησία αναζητεί τις ρίζες της υπάρξεως και συγκροτήσεώς της στους λειτουργικούς της θεσμούς και μάλιστα στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Σ΄ αυτό τελεσιουργείται το ίδιο το έργο της σωτηρίας μας· ο κερασμός, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, της θείας φύσεως με την ανθρώπινη· η μυστηριακή ενανθρώπηση του Υιού του Θεού και η κοινωνία της δικής μας φθαρτής φύσεως με τη θεωθείσα σάρκα Του, η θέωση και η σωτηρία μας. Για το άνοιγμα των ματιών της ψυχής μας στον μυστηριακό αυτόν κόσμο καλύτερο κολλύριο από την “Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας” του αγίου Νικολάου Καβάσιλα δεν έχει, ίσως, ποτέ γραφεί.
Το κλασσικό στο είδος του πατερικό κείμενο έχει τόση φρεσκάδα και επικαιρότητα, όση και το ίδιο το ιερό κείμενο της Λειτουργίας μας, γιατί αποτελεί ένα γνήσιο και αυθεντικό του υπόμνημα. Είναι γραμμένα και τα δύο κάτω από το φωτισμό της χάριτος του ίδιου Αγίου Πνεύματος, που οδήγησε την Εκκλησία στην καταγραφή, στον υπομνηματισμό και στην κατανόηση της λειτουργικής μας παραδόσεως.
(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)