Εξ αφορμής της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Τώρα και πολλές δεκαετίες γίνεται λόγος για μια μεγάλη Σύνοδο που ετοιμάζεται. Κάποιοι λένε να μην γίνη. Άλλοι προβληματίζονται για το πώς πρέπει να ονομαστή ή ποια είναι τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίση. Το χρέος το μεγάλο και άγιο των Ορθοδόξων δεν είναι να κάνωμε απλώς κάτι, αλλά να φανερώσωμε τον πλούτο της χάριτος που λειτουργικά ζούμε μέσα στην Εκκλησία. Αυτό μένει αμετάθετο, έστω και αν ταράσσεται η οικουμένη και μετατίθενται όρη εις καρδίαν θαλασσών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τη συνείδησι της μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Αυτό δεν είναι απλώς ισχυρισμός, αλλά μια ευλογία που προέρχεται από τη σταυρική θυσία του Θεανθρώπου, που καταλήγει στην Ανάστασι. Και από τη θυσία των αγίων που ακολουθούν το παράδειγμά του. Αποτελούν το σώμα του. Και συγκροτούν την Εκκλησία, ως τη μικρά ζύμη που ουρανώνει το γεώδες ημών φύραμα.   (Από την αρχή του βιβλίου )