Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Παπαμιχαήλ (1906 -1954)

Μέσα ἀπό τίς σελίδες τοῦ βιβλίου αὐτοῦ παρουσιάζεται στὸν ἀναγνώστη ἡ ἁγία μορφή τοῦ ἀρχιμανδρίτου Τιμοθέου Παπαμιχαήλ.

Τή μεγαλύτερη κόπωσι τήν ἔνοιωθε στή Θ. Λειτουργία. Ἰδιαίτερα ὅταν ἦταν ὁ ἴδιος λειτουργός. Περνοῦσε ἕνα θάνατο…! Καθώς κατά τήν ὥρα τοῦ Κοινωνικοῦ μπροστά στό Θυσιαστήριο πρόφερε μέ κόπο πολύ τό «Πιστεύω Κύριε καί ὁμολογῶ…», ἡ ὄψις του παρουσίαζε ὄψιν νεκροῦ, πού εἶναι ἀφημένος ἀπόλυτα στά χέρια ἄλλου.

Ὁ π. Τιμόθεος ἦταν ἡ καθημερινή θυσία τῆς λατρείας τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Στά γραπτά του δέν κρύπτονται ἁπλῶς ἔννοιες θαυμαστές καί ὑψηλές, ἀλλά κομμάτια τῆς θεωμένης ζωῆς του. Ὅσοι τόν ἄκουσαν στά κηρύγματα, στά μαθήματα ἤ δέχθηκαν συμβουλές κατά τήν ἐξομολόγησί τους, αἰσθάνονται νά τούς θερμαίνουν ἤ καί νά τούς κρυώνουν οἱ σταγόνες τοῦ αἵματός του πού ἔφθασαν ὥς τίς ψυχές τους… (σσ. 11-16 ἀποσπάσματα)