Δεν στέγνωσε το δάκρυ από τα μάτια μας, δεν έλειψε ο πόνος από τις καρδιές μας για την καταστροφή της Μικρασίας και τον ξεριζωμό, αν και πέρασαν ογδόντα τόσα χρόνια από τότε. Ένας αιώνας σχεδόν από την μεγαλύτερη ίσως συμφορά του νέου Ελληνισμού· από την σφαγή ή μάλλον την γενοκτονία, όροι οι οποίοι ενοχλούν στο άκουσμά τους όχι μόνο τους υπαίτιους της καταστροφής, αλλά δυστυχώς και κάποιους “προοδευτικούς” νεοέλληνες, που θέλουν εγκληματικά να αμνηστεύσουν τα γεγονότα εκείνα.